आठवण [ Marathi Kavita ]


 "कुणीतरी आठवण काढतंय,
बाकी काही नाही "

मोबईल वाजण्याआधीच
तो वाजल्यासारखा वाटेल.
जुनाच काढुन एसएमएस वाचवासा वाटेल.
दिवस सरता वाटत जाईल उगाचच उदास.

पावलोपावली जड होत जाईल बहुधा श्वास.
घाबरुन बिबरुन जाण्यासारखं बिलकुल काही नाही.
कुणीतरी आठवण काढतंय,
बाकी काही नाही.
जेवता जेवता जीवघेणा लागेलही ठसका.
घरचे म्हणतील सारखा कसा लागतो उठता बसता.
चेहरा लपवत, डोळे पुसत, पाणी प्यावे थोडे.
बोलण्याआधी आवाजाला, सांभाळावे थोडे.
सांगुन द्यावं काळजीसारखं बिलकुल
काही नाही.
"कुणीतरी आठवण काढतंय,
बाकी काही नाही "

ई-मेल फॉरवर्ड - आभार - लेखक/ कवी

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

कुठल्या नात्यांना प्राधान्य दिले पाहिजे हे सुद्धासमजले पाहिजे

Image
नक्की वाचा.आणि बायकोला वाचायला द्या आपण ह्यातून कोणाला निवडाल?…… मोठ्यांच्या रात्रीच्या शाळेत एके दिवशी मानसशास्त्राचे शिक्षक विध्यार्थ्यांना एक खेळ खेळण्यास सांगतात. सर्वजन उत्सुकतेने विचारतात "कोणता खेळ सर?" शिक्षक एका विध्यार्थ्याला मदत करायला विनंती करतो. संगीता नावाची एक स्त्री पुढे येते. . शिक्षक तिला फळ्यावर तिच्या आयुष्यातील सर्वात महत्वाच्या अश्या ३० व्यक्तींची नावें लिहायला सांगतात. संगीता तिच्या घरातील, नातेवाईकांची,  मित्र-मैत्रिणींची आणि शेजाऱ्यांची मिळून अशी ३० नावें फळ्यावर लिहिते. शिक्षकाने नंतर तिला त्यातील तीन अशी नावें पुसून टाकण्यास सांगितली कि जी तिच्या दृष्टीकोनातून तेवढी महत्वाची नाहीत. संगीताने आपल्या मित्रांची नावें पुसली. आता शिक्षकाने तिला ५ आणखीन नावें पुसण्यास सांगितली आणि ह्या खेपेस तिला आपल्या शेजाऱ्यांची नावें पुसावायास लागली. हा सिलसिला असाच पुढे चालू राहिला जोपर्यंत फळ्यावर फक्त चार नावें पुसायची बाकी राहिली होती. जी चार नावें संगीताच्या दृष्टीने सर्वात महत्वाची ठरली ती होती - आई,वडील,नवरा आणि मुलगा. ...
Read more

आठवणी श्रावणातल्या....

Image
लग्नाआधी गावातली प्रत्येक मुलगी वा तिच्या मैत्रिणी एखाद्या ठराविक झाडाखाली बागडलेल्या असतात, त्याच्या सावलीत वाढलेल्या असतात. लग्नानंतर क्वचितच त्या पुन्हा तिथे येतात. काही काळाने चुकून एखाद्या वेळेस आपल्या मुलाबाळांना गावाकडे घेऊन आल्या की कुणी हौसेने वा कुणी आवर्जून तर कुणी एक अनाहूतपणे त्यांना ते झाड दाखवतात. त्या वर्षी ते झाड तरतरून जाते. मात्र दर वर्षीच्या श्रावणात ते झाड आपल्या अंगाखांद्यावर खेळलेल्या, आपल्या सावलीत वाढलेल्या त्या पोरीबाळींच्या आठवणीत अश्रू ढाळते. आणि लोक म्हणतात, श्रावणातल्या पावसाची बात काही और असते ! तो मनमुराद कोसळतो ! खरेच तो मनमुराद कोसळतो आणि झाडांच्या अश्रूंची ओल संगे घेऊन आपलंही मन हलकं करतो ! झाडे बोलत असतात, ऐकत असतात ! त्यांचाही जीव असतो, त्यांचेही मन असते ! तुम्ही एखाद्या झाडाशी बोलला आहात का कधी ? नाही का ?.... मग तर त्याच्याशी नक्की बोला, ते तुम्हाला अलगद कवेत घेईल, तिथली पानेफुले तुमच्या भोवती फेर धरतील. गावाकडच्या झाडासाठी तुम्हाला सांगावा धाडायचाय का ? होय ! तर मग तुमच्या नजीकच्या झाडास हळुवार मिठी मारून बघा ! इकडे त्या झाडाच्या वठलेल्...
Read more